του Κωνσταντίνου Τσούνη
Η κρίση που βιώνουμε – η σοβαρότερη παγκόσμια κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- είναι και μια απόληξη-κατάληξη της κρίσης αξιών που υπάρχει στον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες.
Το σκηνικό των ζωών μας χαρακτηριζόταν για χρόνια από απληστία, αδηφαγία, υλισμό, φιλοχρηματία, μισαλλοδοξία και τυχοδιωκτισμό. Ο ιός αυτός, ήρθε, ίσως ως σωτήρας, για να μας θυμίσει κάποια πράγματα. Όσοι το περάσουν όλο αυτό αναίμακτα και βγουν αλώβητοι, έχουν την ελπίδα να δουν μεγάλες αλλαγές στις ζωές τους αναφορικά με τη διάρθρωση του κράτους αλλά και τις ανθρώπινες προτεραιότητες.
Ο ιός αυτός, ήρθε για να βάλει ξανά στο κάδρο τον άνθρωπο και την υγεία αντί των εξοπλιστικών προγραμμάτων για πολέμους, την παιδεία και τη σημασία των σχολείων αντί της απληστίας για αγαθά, για να μας θυμίσει την ισότητα όλων μας απέναντι στο μεγαλύτερο αγαθό που είναι η υγεία και η ζωή παρά τις ταξικές ανισότητες που εδράζονται στις οικονομικές δυνατότητες του καθενός.
Ο Δυτικός κόσμος, ο υποτιθέμενος πολιτισμένος κόσμος, αντελήφθη ότι στην πραγματικότητα είναι αδύναμος. Αδύναμος γιατί μπορεί να ήταν έτοιμος να διεξάγει πόλεμο με ένα κουμπί σε οποιοδήποτε σημείο της υφηλίου αλλά ανίκανος να σώσει ανθρώπους παρ’ότι έβλεπε ότι η θύελλα ερχόταν. Αδύναμος, γιατί ήταν ικανός να κερδίσει δισεκατομμύρια με συμφωνίες κολοσσών αλλά ανίκανος να αρθρώσει ένα σύστημα υγείας με κέντρο τον άνθρωπο. Αδύναμος, γιατί μπορούσε να κατανικήσει κάθε πιθανό εχθρό με στρατιές κομάντο, αλλά δεν είχε την ίδια ετοιμότητα για πραγματικούς κομάντο, δηλαδή, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Η κρίση αυτή είναι λοιπόν μια ευκαιρία.
- Να επιστρέψει ο άνθρωπος στο προσκήνιο,
- να επιστρέψουν η υγεία και η παιδεία εκεί που πρέπει,
- να αντιληφθούν οι υποτιθέμενα ισχυροί τη θνητή τους υπόσταση ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης,
- να έρθει ο καθείς από εμάς σε σύγκρουση με τον εαυτό του και να βγει νικητής,
- να συσπειρωθούμε όλοι μαζί για το κοινό καλό και
- να βγούμε τελικά μέσα από όλο αυτό λίγο πιο άνθρωποι, λιγότερο υλιστές και περισσότερο δυνατοί, με μεγαλύτερη επίγνωση του τι έχει τη μεγαλύτερη αξία στην ζωή, στην κοινωνία και στην ανθρώπινη δραστηριότητα κάθε έκφανσης.
