Οι πυρηνικοί σταθμοί στην πλειοψηφία τους ήταν παπαλαιωμένοι, με προδιαγραφές για αντοχή το πολύ σε σεισμούς 6,5 Ρίχτερ και είχαν κτιστεί πάνω σε επικίνδυνα, σεισμογενή ρήγματα.
Οι Ιάπωνες κάθε 11η Μαρτίου θυμούνται για μία ακόμη φορά την τραγική αλληλουχία των γεγονότων: τις ορδές των τρομαγμένων εργαζόμενων που εγκατέλειπαν βιαστικά τους ουρανοξύστες στο Τόκιο, τα τραίνα που είχαν ανατραπεί στις βορειοανατολικές επαρχίες, τις φοβερές εικόνες που δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει, τις ολόκληρες πόλεις που καλύφθηκαν από το νερό, την αδυναμία να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους, τους χιλιάδες ανθρώπους που αγνοούνται.
Στο τέλος εκείνης της ημέρας άρχισαν να έρχονται τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια από τους δύο αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα (τον Ντάισι και τον Ντάινι), και ακολούθησε η οδηγία για εκκένωση του σταθμού και η απομάκρυνση των κατοίκων των γύρω περιοχών, αρχικά σε μια περίμετρο 2, μετά 3 και τέλος 10 χιλιομέτρων. Τις επόμενες ημέρες αποκαλύφθηκε η χειρότερη πυρηνική καταστροφή που έχει καταγραφεί μετά αυτή του Τσερνόμπιλ το 1986.
Ο σεισμός της 11ης Μαρτίου 2011 στην Ιαπωνία με το τσουνάμι που προκάλεσε την παγκοσμίων διαστάσεων φυσικοτεχνολογική (ΝaTech) καταστροφή, ήταν η αιτία για την αλλαγή νοοτροπίας στην διαχείριση του περιβαλλοντικού μέλλοντος του πλανήτη.
με πληροφορίες cnn.gr